Alergiczny nieżyt nosa jest niezwykle częstą, przewlekłą chorobą górnych dróg oddechowych, na którą chorują miliony ludzi na świecie, zarówno dorosłych, jak i dzieci, w istotny sposób wpływającą na jakość życia pacjentów, ich codzienną aktywność i choroby współistniejące, w tym astmę. Zgodnie z polskimi badaniami epidemiologicznymi ECAP, w Polsce na alergiczny nieżyt nosa cierpi prawie 9 milionów mieszkańców naszego kraju, co powoduję, że schorzenie to nie jest już tylko problemem medycznym, ale istotnym elementem szeroko pojętego zdrowia publicznego. Główne objawy tego IgE-zależnego zapalenia błony śluzowej nosa to: kichanie, wydzielina nosowa, świąd i niedrożność nosa. Większość pacjentów w sposób zadowalający odpowiada na farmakoterapię. Zgodnie z najnowszymi wytycznymi,przy wyborze leczenia należy uwzględnić nasilenie i czas trwania objawów, wiek pacjenta oraz choroby współistniejące. Należy zalecać ponadto, jeśli to możliwe, unikanie znanych alergenów i czynników drażniących. Z uwagi na przewlekły charakter schorzenia, leczenie farmakologiczne powinno cechować się bezpieczeństwem, skutecznością oraz łatwością stosowania. Glikokortykosteroidy donosowe wykazują największą skuteczność i dlatego powinny być zalecane jako leki pierwszego wyboru zarówno w okresowym ANN o nasileniu umiarkowanym/ciężkim, jak i w każdym przewlekłym alergicznym nieżycie nosa, szczególnie jeśli objawy są uporczywe, dominuje blokada nosa i wpływają one niekorzystnie na jakość życia pacjenta. U niektórych pacjentów nie udaję się osiągnąć całkowitego ustąpienia objawów, uzyskując jedynie częściową kontrolę choroby, co może wynikać m.in. z braku lub niedostatecznych zaleceń dotyczących odpowiedniego leczenia przeciwzapalnego, czyli za pomocą glikokortykosteroidów donosowych.