Potwierdzenie obecności przeciwciał jest podstawą rozpoznania wielu chorób. Każdego dnia lekarze oznaczają przeciwciała swoiste u swoich pacjentów. Dużym zainteresowaniem cieszy się każde doniesienie o nowo zidentyfikowanej cząsteczce, która charakteryzuje się wysoką czułością i swoistością. W artykule omówiono najczęściej popełniane błędy w trakcie diagnostyki z użyciem przeciwciał. Pomimo dużego znaczenia tych badań i coraz szerszego ich wykorzystywania, w literaturze brak jest praktycznego przewodnika, który pozwalałby usystematyzować podstawową wiedzę kliniczną na ich temat, szczególnie w zakresie diagnostyki różnicowej. Rutynowe oznaczanie przeciwciał często prowadzi do pomyłek diagnostycznych, a wynik ujemny jest podstawą do wykluczenia danej jednostki chorobowej, pomimo jej obecności. Przeciwciała są immunoglobulinami, jednymi z najważniejszych białek układu odpornościowego i charakteryzują się specyficznymi właściwościami. Istnieją ściśle określone wskazania dotyczące oznaczania całkowitych stężeń poszczególnych klas immunoglobulin. Należy zwrócić uwagę, że istnieją sytuacje, w których organizm nie produkuje przeciwciał lub produkcja ich jest zaburzona. Powinniśmy również posiadać wiedzę, które leki mogą wpływać na ich stężenie, a w niektórych przypadkach oceniać ich stężenia łącznie ze stężeniem białka całkowitego oraz frakcji γ-globulin, w której zawarte są przeciwciała. Poniższy artykuł omawia istotne z punktu widzenia klinicznego właściwości przeciwciał.
Słowa kluczowe: przeciwciała, immunoglobuliny, IgA, IgD, IgE, IgG, IgM